Ode aan J-P

Laten we in de aanloop naar het clubkampioenschap even een moment van stilte en bezinning inlassen. Gisteren, woensdag 13/05 is Jean-Pierre Maes van ons heengegaan. Veel te vroeg, op 53-jarige leeftijd verloor hij de ongelijke strijd tegen keelkanker.

Jean-Pierre stond midden jaren '80 mee aan de wieg van TTC Sint-Pauwels. Als oprichter bleef hij steeds nauw betrokken bij onze club. Hij bleef ook verbonden in de jaren '90 toen zijn dochter Katinka bij de jeugd aantrad. Naast tafeltennis was vooral het voetbal dat hem kon bekoren. Hij was gedurende zijn hele leven nauw betrokken bij de organisatie van verschillende clubs. Zijn zoon speelde bij de jeugd van FCN tot de reserven en verdedigt nu de kleuren van Rapide Lebbeke. En uiteraard was Jean-Pierre vooral gekend als voetbaljournalist voor Het Nieuwsblad. Geen enkel voetbalterrein in het Waasland en omstreken was hem onbekend. Elke speler had hij wel eens gesproken voor of na de match.

Naast voetbaldier was hij vooral een volkspersoon, een graag gezien mens, iemand die het nooit afsloeg een praatje te slaan met een pintje bier. Wie in Sint-Pauwels kent hem niet? Bij den Decker had hij zijn vaste stek aan de toog maar ook in de andere cafés was hij een graag geziene gast. Wie zag Jean-Pierre trouwens niet graag? Zou er iemand ooit ruzie gehad hebben met hem? Ik denk het niet.

Maar Jean-Pierre is niet meer. We zullen hem missen. Wie een laatste groet wil brengen, kan dat dinsdag op de begrafenis doen in zijn 'home-town' Sint-Pauwels.

Het ga je goed J-P, vaarwel. In onze gedachten blijf je altijd zitten. Of om het in voetbaltermen te zeggen: YOU'LL NEVER WALK ALONE

Steven Ruys, vriend & collega-journalist